Midlife crisis

To be honest, I don't really feel like writing anything. De afgelopen dagen zijn een beetje een sleur geweest voor m'n gevoel. We hebben wel bijzonder dingen gedaan zoals the Wales Royal festival afgelopen woensdag en ik heb geholpen in the office. Maar iedere dag staan we op om 8 uur, doe ik eieren en help ik een beetje in het huishouden en kan ik meegenieten met de drama's van het gezin.

Deze bestaan uit een vader die nooit luistert, een zoon die een short temper heeft ten opzichte van z'n vader (zeer begrijpelijk) en een moeder die halve zenuwinzinkingen heeft iedere dag door diezelfde vader. In het begin had ik het erg met haar te doen omdat ze het al 25 jaar met haar man uithoudt, but she overreacts quite a lot, en dat doet ze steeds vaker. Ook begint ze iedere keer over dezelfde dingen; haar man die z'n kansen niet gegrepen heeft en haar leven zwaar en moeilijk maakt, hoe geweldig veel beter local food is (hun producten dus) en wat haar zoon echt zou moeten voor z'n carierre. Oh correctie, niet alleen haar zoon, ook wat haar man en twee dochters echt zouden moeten doen en alles heeft te maken met veel geld verdienen.

Ik zei gister dat het me steeds meer op ging vallen hoe anders ik werd opgevoed, bij mij is het nooit een belangrijk punt geweest hoeveel ik zou gaan verdienen. Als ik maar wat zou gaan doen waar ik gelukkig van zou worden. Maar ik had het hier niet helemaal goed begrepen blijkbaar, want young Will wil zelf graag veel geld verdienen 'waarom zou je anders werken, als je niet veel geld kan verdienen' (om wat goeds te doen voor de samenleving bijvoorbeeld of omdat je ergens een enorme passie voor hebt). Toch denk ik dat ik wel anders ben opgevoed, en naar mijn gevoel op een betere manier.

To be honest, ik denk dat ik een soort midlife crisis heb, maar dan een voor deze vakantie. Ik ben nu op de helft en dingen zijn niet nieuw en bijzonder meer. Na de eerste twee weken had ik echt het gevoel dat ik volgend jaar terug zou willen komen, maar ik denk niet dat ik het ga doen. Volgend jaar zijn young Will en Susannah er niet, precies de personen die het leven hier gezellig, bijzonder, levendig maken. Ik weet niet of William er volgend jaar is (ze willen dat hij hier weg gaat en een baan zoekt ipv de kippen schuur managen), het zal wel heel anders zijn volgend jaar, ik ga verstandig zijn en nu nog niet beslissen...

Een van de dingen die me een beetje sikkeneurig maken zijn denk ik het typische engelse weer (onvoorspelbaar) van de laatste dagen en ook Geatan en zijn gewoontes. Om het kort te houden; he annoys me like a lot!

Verder zal ik m'n normale zelf ook nog even zijn en dus de positieve kanten van m'n verblijf hier aangeven: de afgelopen dagen heb ik tot twee keer toe gemerkt dat ik zonder nadenken in het Engels begon te spreken! Lange zinnen kosten minder moeite om zonder haperen te zeggen en Will heeft mij en Susannah zo hard laten lachen dat we er tranen van in onze ogen kregen (vaak zat is het dus wel erg gezellig).


Ps. Ik heb net voor het eerst makreel gegeten... Stinkt verschrikkelijk, smaakt wel aardig en heeft veel te veel graten. Niet echt iets dat ik van plan ben vaak te gaan eten dus.