D-Day

Afscheid nemen bestaat niet, but then why does it feel as if I just ripped a piece of my heart out and left it behind? Oké ik kan ook overdrijven, maar ik denk dat ik nu eindelijk het gevoel van heimwee en iemand missen begin te begrijpen. Ik heb er nooit last van gehad omdat ik weet dat ik m'n familie en vrienden toch wel weer zal zien, dat is nu niet het geval. Of het zal in ieder geval waarschijnlijk een hele tijd duren en ik zal ze dan niet zo intensief zien als ik ze de afgelopen twee maanden heb gezien. Dat is, ik zag de familie May vaker en meer dan ik normaal gesproken m'n eigen familie in twee maanden zie. Dit zegt trouwens voornamelijk iets over de afgelopen twee maanden ;)

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in het vliegveld te wachten op m'n vlucht en heb ik 8 uur geleden een van mijn moeilijkste afscheiden gehad, so far. Ik probeer het nu maar zo te zien, een moeilijk afscheid bewijst het hebben gehad van een geweldige tijd.

Het lukt nu nog niet altijd zo positief te kijken naar deze dag, maar ik ben er zeker van dat zodra ik vanavond weer Nederlands kan spreken, ik een lekkere bruine boterham met Nederlandse oude kaas heb gegeten en ik een goeie warme douche heb gehad, ik snel zat m'n normale vrolijke optimistische zelf weer kan wezen.

Bedankt voor het lezen van m'n blog! Ik vond het iedere keer echt een feest om de reacties te lezen (keek er echt naar uit als ik m'n e-mails checkte). Hopelijk doen jullie het allemaal weer, de volgende keer dat ik besluit de wereld/Engeland voor langere tijd alleen in te trekken, want dat zal zeer waarschijnlijk wel gaan gebeuren. ;)


Voor iedereen die ook graag soortgelijke ervaringen op wil doen, of hele andere vrijwilligerservaringen, surf naar www.workaway.info
Het kost wel een paar eurotjes om lid te worden, maar als het je wat lijkt is de site zeker een aanrader!

Ciao, graci! Oh ehh, thanks everyone!